شهید زنده

1  . مناقب آل ابى طالب، ج 1، ص226 ; شبهاى پیشاور، ص173 «اللهمّ إنّی بریء من الغلاة كبراءة عیسى ابن مریم من النصارى اللّهم أخذلهم أبداً و لا تنصر منهم أحداً».

نیست. طایفه اول كسانى هستند كه در محبت من افراط نموده و بسیار غلو مى كنند. طایفه دیگر، آن هایى هستند كه بغض و عداوت بى جهت نسبت به من دارند. پس به درستى كه نزد پروردگار از كسانى كه درباره ما غلو مى كنند و مرا از حد خود بالاتر مى برند، بیزارى مى جویم، همانطور كه عیسى ابن مریم از نصارى بیزارى جست(1). لذا خود امیرالمؤمنین(علیه السلام) و سایر اهل بیت از غلات برائت جسته اند و شیعیان اثنى عشرى هم آن ها را جزء مشركین و كفار مى دانند. در كتب شیعه مانند بحار الانوار در مجلد هفتم (چاپ قدیم) به این موضوع پرداخته است. در كتب فقهى شیعه هم نظیر جواهر الكلام، مسالك آن ها را باطل دانسته و ازدواج با آن ها حرام شمرده شده است. شیعیان (بنا به فرمایش امام صادق منقول در كامل الزیارات) پیامبر را بنده خدا و فرستاده و افضل همه پیامبران و ائمه مى دانند، آنگاه امیرالمؤمنین را افضل از همه ائمه مى دانند و قائل به پیامبرى براى غیر پیامبر نیستند و براى حضرت على(علیه السلام) شأنى را قائلند كه پیامبر خدا قائل شده اند و در كتب سنى و شیعه از قول پیامبر نقل شده و ائمه هم همانها را ذكر كرده اند.

امام صادق(علیه السلام) فرموده اند:

«وما نحن إلاّ عبید الذی خلقنا واصطفانا والله ما لنا على الله من حجّة و لا معنا من الله برائة و إنّا لمیّتون و موقوفون ومسؤولون من أحب الغلاة فقد أبغضنا ومن أبغضهم فقد أحبّنا، الغلاة كفار والمفوضة مشركون لعن الله الغلاة».(2)

ما بنده او هستیم كه ما را خلق كرده برگزید و مى میریم. در مقابل خدا ایستاده و مورد سؤال واقع مى شویم، كسى كه غلات را دوست دارد دشمن ماست و كسى كه غلات را دشمن دارد ما او را دوست داریم، غلات كافرند و مفوضه مشركند، لعنت خداوند بر غلات باد.

اما جواب تفصیلى; بعضى از خطب نهج البلاغه كه در باره پیامبر خدا ایراد فرموده

1  . عیون اخبار الرضا(علیه السلام)، ج 1، ص217 ; شواهد التنزیل، ج 2، ص231 ; تاریخ مدینه دمشق، ج 42، صص295 و 302 ; شبهاى پیشاور، ص173 «یهلك فیّ اثنان و لا ذنب لی، محبّ مفرط و مبغض مفرط ، أنا لنبرأ إلى الله ممّن یغلو فینا فوق حدّنا كبراءة عیسى ابن مریم من النصارى».

2  . بحار الأنوار، جلد سوم، چاپ قدیم.

وتواضع هاى عجیب و غریبى كه از خود در مقابل آن بزرگوار نشان داده، مى باشد
و سخنانى مانند «أَنَا عَبْدٌ مِن عَبید محمّد»،و این كه «مَنْ عَلَّمَنِی حَرْفاً فَقَدْ صَیَّرنی عَبْداً»، به اضافه اعترافاتى كه حضرت در مورد تلمذ و تعلم خود از رسول الله داشته است. «سافرتُ مع رسولِ الله(صلى الله علیه وآله) لیس له خادم غیری،(1) واسَیتُه بِنَفسِی فی المواطن الّتی تَنْكُصُ فِیهَا اْلأبْطال».(2)

حال این امیرالمؤمنین(علیه السلام) كه پیشواى شیعیان است و در عقاید و اعمال، میزان اعمال همه خصوصاً شیعیان است و اولین مؤمن است، آیا به قرآن ایمان داشته است یا نه؟! آیا به سوره بقره آیات 96 و 97 در قرآن كریم ایمان داشته است یا نه كه جبرئیل(علیه السلام)وحى را به پیامبر خدا نازل كرده و دشمنى با ملائكه و رسل و جبرئیل و میكائیل از كفار است؟ آیا آن بزرگوار به آیات 26 و 27 و 28 سوره جن، } عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً إِلاّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُول فَإِنَّهُ یَسْلُكُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَداً لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَأَحاطَ بِما لَدَیْهِمْ وَأَحْصى كُلَّ شَیْء عَدَداً{(3)ایمان داشته است یا خیر؟

از طرف دیگر معلوم است كه ملائكه الهى به دلیل سوره تحریم آیه 6 } لا یَعْصُونَ اللهَ ما أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ ما یُؤْمَرُونَ{از گناه و خطا معصوم اند.

علاوه بر این، مأموریت هاى آن ها تحت نظارت كامل پروردگار متعال است همانگونه آیه شریفه } وَ ما نَتَنَزَّلُ إِلاّ بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ ما بَیْنَ أَیْدِینا وَ ما خَلْفَنا وَ ما بَیْنَ ذلِكَ وَ ما كانَ رَبُّكَ نَسِیّاً{ (مریم ـ 64) مى فرماید نازل شدن آن ها به دستور خداست و خداوند بر ذوات آن ها، افعال و آثار آن ها احاطه كامل دارد و خداوند فراموش كار نیست.

1  . كتاب حیاة أمیرالمؤمنین عن لسانه، ص55

2  . همان مصدر، ص125، و باب تعلم و تلمذ آن حضرت از پیامبر خدا، ص222 ـ 210، همان مصدر. نهج البلاغه.

3  . داناى نهان است و كسى را بر غیب خود آگاه نمى كند جز پیامبرى كه از او خشنود باشد كه (در این صورت) براى او از پیش رو و از پشت سرش نگاهبانى خواهد گماشت تا معلوم بدارد كه پیامهاى پروردگار خود را رسانیده اند و (خدا) بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره كرده است.

همانگونه كه آیات سوره جن نیز بر كنترل كامل پروردگار عالم بر افعال رسولان براى این كه كاملاً طبق دستور ربوبى عمل كنند دلالت دارد.

بنابراین چگونه ممكن است مسلمانى كه به قرآن معتقد است و به آیات ذكر شده فوق معتقد است به اشتباه جبرئیل(علیه السلام) در مأموریت نیز معتقد باشد؟!

با توجه به روایات مشحون از تواضع و اعتراف به تلمذ كه از امیرالمؤمنین(علیه السلام)بدست ما رسیده، چگونه ممكن است شیعه در حالى كه با اعتقاد به امامت بلا فصل آن بزرگوار افتخار مى كند درباره مولا على(علیه السلام) و نسبتش به پیامبر(صلى الله علیه وآله) نظرى بر خلاف نظر خود على(علیه السلام) داشته باشد و او را بالاتر از پیامبر بداند؟!

اما نعوذ بالله اعتقاد به الاهیت على(علیه السلام) كه كفر صریح است، اعتقاد اقلیتى انحرافى و انشعابى است كه از نظر فقه شیعه محكوم به كفر و نجاست هستند، ارتباطى به شیعه ندارد.

براى این كه معلوم شود چه كسى اهل غلو است خوبست جلد 7 و 8 الغدیر تورّقى شود تا غلاة شناخته شوند!