کنار مهدیه امام حسن در شهر تهران ۵شهید گمنام مدت هاست که دفن شدن
بعضا که به این هیئت میرم سری به مقبره شهدای مدفون میزنم
شهدایی که همه کم سن و سال هستن ۲۰ ـ ۲۱ ـ ...
شهيد رجب بيگي
از يک سو بايد بمانيم که شهيد آينده شويم و از ديگر سو بايد شهيد شويم تا آينده بماند . هم بايد امروز شهيد شويم تا فردا بماند و هم بايد بمانيم تا فردا شهيد نشود. عجب دردي، چه مي شد امروز شهيد مي شديم تا دوباره فردا شهيد شويم.
يادداشتهاي يك شهيد زنده
دستي به شانة چپم خورد.
وقتي برگشتم،كسي را نديدم. از سمت راست آمده بود و جلويم ايستاده بود.
چشم در چشم كه شديم، گفت: «حاجي جون نوكرتم!» و تا به خودم جنبيدم، دو طرف صورتم را بوسيده بود و داشت با دو تا دستش سرم را پايين مي‌آورد تا پيشاني‌ام را ببوسد. با دو تا چشم از حدقه در رفته نگاهش مي‌كردم تا بالاخره سرجايش ايستاد. گفتم: «ببخشيد به جا نياوردم!؟»
همه مردم از تیرگی آسمان دل‌شان گرفت
اما
دل مادر شهید مفقودالاثر «عبدالمجید امیدی» در اندیشه دیگری بود،
او برای هزارمین بار با خود اندیشید كه "فرزندش در كجای این گنبد كبود آرام گرفته است ".
«بسم رب الشهدا والصدیقین»
"من المؤمنین رجال صدقوا
ماعاهدالله علیه
فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا"
داغی از دختر شهید
آنهم یک شهید مفقود الاثر
که حالا بعد از سالها تابوت پدر را برایش آورده اند
با مناجات بر روی تابوت پدر،بدن نحیفش روی زمین افتاد و دیگر هیچ وقت بلند نشد!
